Spis treści:
Co skrywa osocze prp?
Co skrywa osocze prp?
Współczesne metody leczenia problemów w zakresie problemów mięśniowo-szkieletowych obfitują w coraz więcej rozwiązań wykorzystujących naturalny potencjał regeneracyjny człowieka. Do takich zabiegów medycznych należy wstrzyknięcie PRP (Platelet Rich Plasma), czyli osocza błogatopłytkowego. Jest to specyficznie spreparowana próbka krwi, która charakteryzuje się niezwykle wysoką koncentracją płytek krwi. Znacząco wpływa ona na samouzdrawianie się organizmu. Co zatem należy wiedzieć o PRP?
Na czym polega PRP?
PRP jest zabiegiem mającym na celu poprawienie naturalnych zdolności do samouzdrawiania się, które posiada organizm. W efekcie poprawie ulega gojenie się ciała oraz skrócenie czasu regeneracji tkanek miękkich (i to nawet po mocnych uszkodzeniach). Osocze PRP stosuje się od stosunkowo krótkiego czasu, niemniej jednak korzystne wyniki, które daje, sprawiają, że niezwykle szybko zyskuje na popularności przy leczeniu problemów mięśniowo-szkieletowych. Dokonując iniekcji PRP w miejscu uszkodzenia możliwe jest stymulowanie naturalnych procesów regeneracji, a także przyśpieszenie ich. Dostarczenie substancji niezbędnych do prawidłowego samoleczenia się uszkodzonej tkanki wyraźnie wyróżnia się na tle innych dotąd stosowanych metod leczenia.
Dlaczego użycie osocza PRP tak dobrze działa?
Osocze bogatopłytkowe, jak sama nazwo na to wskazuje, zawiera w sobie wyższy poziom płytek krwi. Są to składniki krwi, które w głównej mierze odpowiadają za krzepnięcie krwi podczas zranień i uszkodzeń ciała. Właśnie w płytkach krwi zawarte są zarówno czynniki odpowiedzialne za krzepliwość, jak i tzw. czynniki wzrostu, odpowiadające za przebieg naturalnego procesu gojenia. Dzięki miejscowemu stymulowaniu wzrostu regeneracji, technika ta zwłaszcza przydaje się przy leczeniu ran i uszkodzeń w miejscach słabiej ukrwionych (np. dotyczy to ścięgien). Zabieg wstrzyknięcia osocza PRP warto wybrać m.in. z racji tego, że zabieg ten pozbawiony jest wielu potencjalnych skutków ubocznych, które normalnie możemy obserwować przy leczeniu za pomocą np. zastrzyków ze steroidami.
Kiedy można stosować osocze PRP?
Terapię osoczem PRP można z powodzeniem stosować w szeregu schorzeń, kiedy mamy do czynienia z m.in.:
- łokciem golfisty bądź tenisisty,
- zapaleniem rozcięgna podeszwowego,
- zmianami zwyrodnieniowymi kolana,
- tendinopatia ścięgna Achillesa.
Jak przebiega terapia osoczem PRP?
Terapia osoczem bogatopłytkowym podzielona jest na dwa etapy:
- Przygotowanie osocza bogatopłytkowego do wstrzyknięcia – przygotowanie rozpoczyna się od pobrania krwi, która umieszczana jest w wirówce. Dzięki tej możliwe jest rozdzielenie krwi na warstwy i odseparowanie warstwy zawierającej jak najwięcej płytek krwi.
- Wstrzyknięcie osocza PRP w leczony obszar – bezpośrednio po przygotowaniu PRP można przejść do wstrzyknięcia go w leczony obszar. Zabieg nie wymaga stosowania znieczulenia ogólnego, a lekarz przy dokładnym umieszczeniu igły może wspomóc się sondą USG.
Bezpośrednio po leczeniu pacjent podlega opiece personelu medycznego, a sam pacjent może odczuwać dyskomfort przez kilka, kilkanaście dni. Wynika to z tego, że doszło do pobudzenia miejscowej reakcji zapalnej, rozpoczynającej wzmocnienie regeneracji się uszkodzonych tkanek.
Jakie istnieje ryzyko powikłań?
Jak praktycznie każdy istniejący zabieg, również leczenie osoczem bogatopłytkowym może wiązać się z powikłaniami po zabiegu. Choć jest ich bardzo niewiele, podobnie jak działań niepożądanych, warto wiedzieć o tym, że u bardzo małej liczby pacjentów odnotowano zwiększony ból, obrzęk w miejscu wstrzyknięcia oraz zaczerwienienie. Dolegliwości te zazwyczaj szybko znikają, co również wynika ze specyfiki tej formy leczenia. Przede wszystkim wynika to z tego, że podczas zabiegu w większości korzysta się z krwi pacjenta, a zatem organizm tym lepiej przyjmuje podany lek. Co więcej, zauważalne reakcje alergiczne dotyczą jedynie tych sytuacji, kiedy jednak zostanie podane znieczulenie miejscowe (lecz to nie jest faktycznie konieczne). Dzięki użyciu USG jest również mniejsze ryzyko na uszkodzenie naczynia krwionośnego lub nerwu.